Σαλαμίνα, το θρυλικό λούνα παρκ της Θεσσαλονίκης στις δεκαετίες 80 και 90

Το λούνα παρκ που όσοι έζησαν ή πέρασαν από τη Θεσσαλονίκη το θυμούνται με νοσταλγία.

Κατά τις δεκαετίες 80 και 90 οι τρόποι διασκέδασης και ψυχαγωγίας διέφεραν κάθετα από τις σημερινές.

Δεν υπήρχαν οθόνες και ψηφιοποιημένα γραφικά, οι σχέσεις ήταν πιο προσωπικές και λιγότερο εικονικές ή εξ αποστάσεως, και οι επαφές ήταν άμεσες.

Ιδιαίτερο χρώμα στην πόλη της Θεσσαλονίκης έδινε το λούνα παρκ στην περιοχή της Σαλαμίνας δίπλα στη θάλασσα.

Το λούνα παρκ εγκαταστάθηκε στη Σαλαμίνα το 1980 και έμεινε μέχρι και το 2000 όταν αναγκάστηκε να μεταφερθεί για να χτιστεί στο σημείο εκείνο το μέγαρο μουσικής.

Καθ' όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του έδωσε το στίγμα του στην πόλη και ήταν τόπος προορισμού οικογενειών και εφήβων κατά τις γραφικές δεκαετίες του 80 και του 90.

Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες έρχονται νοσταλγικά ακούσματα από γέλια, μουσικές και οι ήχοι εκτόνωσης των μηχανημάτων που λειτουργούσαν ακούραστα διασκεδάζοντας τους επισκέπτες του πάρκου.

Πρωτοποριακή συσκευασία για την εποχή είχαν οι τηγανιτές πατάτες που σερβίρονταν σε χάρτινο χωνάκι για να μπορεί κάποιος να τις τρώει όσο περιφέρεται στα παιχνίδια.

Ένας από τους επισκέπτες κάθε φορά αγόραζε στον μικρό γιό του μαλλί της γριάς, το παιδάκι δεν το έτρωγε επειδή δεν του άρεσε αλλά ο μπαμπάς όλο και τσιμπούσε από λίγο.
 

Η αλήθεια στην πραγματική αυτή ιστορία είναι ότι ο μπαμπάς ντρεπόταν να κρατάει και να τρώει το φουντωτό ζαχαρωτό και γι αυτό το έδινε να το κρατάει το παιδάκι.

Όλοι οι Θεσσαλονικείς της εποχής εκείνης έχουν να θυμηθούν μια ιστορία από το λούνα παρκ τους.

Δεν ήταν απλά ένας χώρος, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής τους ηλικίας.