Η ιστορία των ψηλοτάκουνων: Από τις ιερόδουλες της Βενετίας μέχρι τις Γόβες Στιλέτο

«Δεν ξέρω ποιος εφηύρε τα ψηλά τακούνια», είπε η Μέριλιν Μονρόε, «αλλά οι γυναίκες τους οφείλουν πολλά».
 

Το ψηλό τακούνι δεν εφευρέθηκε, αλλά στην ουσία εξελίχθηκε με την πάροδο των ετών χάρη σε Βενετσιάνικες πόρνες, Βρετανίδες βασίλισσες και Γάλλους σχεδιαστές.
 

Chopines 1400
 

Τα γυναικεία παπούτσια πλατφόρμες, ή chopines, προέρχονται από τις ιερόδουλες της Βενετίας.

Τα τακούνια τους που έφταναν μέχρι και τα 45 εκατοστά, ανύψωναν κυριολεκτικά τη γυναίκα, με προβάδισμα στον ανταγωνισμό, και της πρόσδιδαν ένα αισθησιακό βάδισμα για τους υποψήφιους πελάτες.
 

Τελικά έγιναν δημοφιλή στην αριστοκρατία, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
 

Αποδείκνυαν ότι αυτός που τα φορούσε ήταν τόσο πλούσιος που δεν χρειαζόταν να δουλεύει ή ακόμη και να περπατάει.
 

Οι πρώτες γόβες 1590
 

Η προέλευση των ψηλών τακουνιών αμφισβητείται.

Κάποιοι πιστεύουν ότι εξελίχθηκαν από τα chopines και άλλοι λένε ότι έφτασαν από την Εγγύς Ανατολή, ή απλά ήταν ανδρικά υποδήματα ιππασίας που το τακούνι προορίζονταν για να προσαρμόζεται στον αναβολέα.
 

Τα πρώτα παπούτσια, με τακούνι, δένονταν συχνά με ιμάντες που ονομαζόταν "latchets" με δαντέλες ή κορδέλες - μια πρώιμη μορφή των κορδονιών που έχουμε στα σημερινά παπούτσια.
 

Διαχωρισμός σε ανδρικά και γυναικεία 1660
 

Τα ανδρικά και γυναικεία παπούτσια ήταν περίπου ίδια μέχρι το 1660.

Μετά από αυτό το σημείο, τα ανδρικά παπούτσια έτειναν να είναι πιο πρακτικά, ενώ τα γυναικεία παπούτσια έγιναν πιο περίτεχνα, με μετάξι, κορδέλες και βελούδο.
 

Το κόκκινο τακούνι 1670
 

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος XIV της Γαλλίας ξεκίνησε νέες τάσεις της μόδας, με κόκκινα τακούνια και σόλες στα παπούτσια του, τα λεγόμενα Louboutins.
 

Γόβες Pompadour 1750
 

Η γόβα Pompadour, πήρε το όνομά της από τη Madame de Pompadour, ερωμένη του βασιλιά Λουδοβίκου XV.
 

Τα στενά καμπυλωτά τακούνια της μπορεί να δυσκόλευαν το βάδισμα, αλλά έδιναν μια εξαιρετική φινέτσα στο παπούτσι.
 

Τα επίπεδα παπούτσια της δεκαετίας του 1840
 

Το κίνημα σχετικά με τα δικαιώματα της γυναίκας που επικρατούσε σε Αμερική και Ευρώπη έκανε το τακούνι στα γυναικεία υποδήματα να γίνεται όλο και μικρότερο στις αρχές του 19ου αιώνα, μέχρι που εξαλείφθηκε τελείως.
 

Το δημοφιλές στυλ της εποχής ήταν κάτι που παρέπεμπε σε μπαλαρίνες.

Η αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα, σύζυγος του Ναπολέοντα, λέγεται ότι είχε περισσότερα από 300 τέτοια ζευγάρια.
 

Η επιστροφή του τακουνιού 1850
 

Μετά την μόδα της μπαλαρίνας, τα τακούνια άρχισαν να ανεβαίνουν ξανά, στα 2 εκατοστά το 1851 και στα 7 εκατοστά το 1860.

Τα μπρούτζινα ανθεκτικά τακούνια άρχισαν να εμφανίζονται στο δεύτερο μισού του 19ου αιώνα και υποστήριζαν ακόμη μεγαλύτερα ύψη.
 

Ήταν η περίοδος που εμφανίστηκε το «κλασικό γυναικείο παπούτσι».
 

Γόβα Στιλέτο 1953
 

Ο Christian Dior επανέφερε το γαλλικό στυλ παπουτσιών μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υψώνοντας τα τακούνια και κάνοντάς τα παπούτσια πιο περίτεχνα.
 

Ο σχεδιαστής του Dior, ο Roger Vivier, έλαβε τα εύσημα για την επινόηση της γόβας στιλέτο.
 

Χρησιμοποίησε το καινοτόμο τότε πλαστικό για να δημιουργήσει ένα λεπτό τακούνι ιδιαίτερα ανθεκτικό - το οποίο ονόμασε «βελόνα».
 

Το παπούτσι αυτό συνέβαλε στη καθιέρωση της Marilyn Monroe ως σύμβολο του σεξ.
 

Λέγεται ότι η Marilyn Monroe έκοβε με ξυράφι 1 εκατοστό από το κάτω μέρος του τακουνιού ώστε να περπατάει με το ιδιαίτερο στυλ της.